عصر ودایی

عصر ودایی عصری است که آریایی های ایرانی و هندی با هم می زیستند و یا تازه از هم جدا شده و هنوز آداب و رسوم یکدیگر را فراموش نکرده بودند.این عصر را به نام کتاب ودا که قدیمی ترین کتاب آریایی است عصر ودایی نامیدند. قدمت کتاب ودا را از 800 تا 5000 سال پیش از میلاد دانسته اند. کتاب ودا به ترتیب قدمت به چهار بخش تقسیم می شود:

• ریگ ودا
• یجور ودا
• ساما ودا
• اثروان ودا

باید دانست که همه ی ودا در یک زمان و یک عصر سروده نشده بلکه از حیث قدمت اجزا آن با هم تفاوت دارند و بین تاریخ سرودن اولین قسمت آن با آخرین قسمت آن قرن ها فاصله است و چون ریگ ودا کهنه ترین قسمت ودا است و در عصری سروده شده که آریایی های ایرانی و هندی با هم می زیستند و یا تازه از هم جدا شده بودند. ودا از نظر لفظ و معنا و ریشه ی لغات شباهت بسیار ی به کتاب مقدس اوستا دارد و در حقیقت مادر یا خواهر بزرگ آن شمرده می شود که چند قرنی بیش از آن دستور العمل زندگی آریایی ها ی ایرانی و هندی بوده است. ریگ ودا مشتمل بر 1017 قطعه شعر و 10500 بیت است که ابیات آن از 8 تا 12 سیلاب (بخش) می باشد. معنی کلمه آریا از نظر دینی، پرستنده و قربانی دهنده و از لحاظ اصطلاح ملی قدیم شریف و نجیب و آقا و مالک و صاحب اختیار است. در ریگ ودا به مسکن اصلی آریایی های ایرانی و هندی اشاره شده و از آن به آریا ورته که همان ائیریان وائجه اوستایی است اشاره رفته است.

منبع: ایران در عهد باستان - تألیف دکتر محمد جواد مشکور