نام های جغرافیایی در کتاب اوستا

در فصل اول کتاب وندیداد ( وی دیودات ) که از کتاب پنج گانه اوستا است از شانزده سرزمین بدین قرار یاد شده است:

• ائیریان وئجه ( کشور آریایی ها )
• سوغوده ( کشور سغد )
• مورو ( مرو )
• باخذی ( بلخ و باختر )
• نیسایه ( حوالی نیشابور یا سرخس )
• هرای و ( هرات )
• وای کرته ( کابل )
• اوروه ( طوس یا غزنه )
• وهرکان ( گرگان )
• هرهواتی ( رخج )
• ای تومنت ( هیرمند )
• رگا ( ری )
• شخره ( شاهرود )
• ورنه ( البرز )
• هپت هندو ( پنجاب )
• ولایتی که در کنار رودخانه ی رنگهه بوده است

ائیریان وئجه به زبان سانسکریت که خواهر زبان اوستا است اریه ورته می شود به معنی زادگاه و سرزمین آریا هاست. در وندیداد می نویسد که این سرزمین ده ماه زمستان و دو ماه تابستان داشته است و به علت سرما یا تنگی جا آریا های ایرانی مجبور به مهاجرت از آن جا شده اند. محل این کشور را برخی از علما ، حوزه علیای رود سیحون و اراضی حوالی آن دانسته اند.